o przedstawieniu

См. также в других словарях:

• teatr — m IV, D. u, Ms. teatrtrze; lm M. y 1. blm «dziedzina sztuki polegająca na realizowaniu scenicznych utworów literackich, przeznaczonych na scenę przez autorów lub adaptowanych przez reżysera, obejmująca również operę, balet, pantomimę, rewię itp.» …   Słownik języka polskiego

• afisz — 1. Wejść, trafić na afisz; utrzymać się na afiszu; znaleźć się na afiszu; nie schodzić z afisza; wrócić na afisz «o sztuce, filmie itp.: być wystawionym, wystawianym na scenie, wyświetlanym, granym»: Glińska reżyseruje dopiero od czterech lat. W… …   Słownik frazeologiczny

• bakcyl — 1. Połknąć bakcyla, zarazić się bakcylem czegoś «stać się gorącym zwolennikiem czegoś, polubić coś bardzo»: Nasza lektorka aktorka zaproponowała mi, bym wziął udział w przedstawieniu przygotowywanym przez Szletyńskiego pt. Puszkin, i... połknąłem …   Słownik frazeologiczny

• ansambl — m I, D. u; lm M. e, D. i a. ów 1. «scena zbiorowa w przedstawieniu teatralnym lub operowym» Reżyserować ansamble. 2. przestarz. «zespół artystyczny, zwykle zespół muzyków, śpiewaków lub aktorów» Ansambl instrumentalny, wokalny. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• loża — ż II, DCMs. lożaży; lm D. lóż 1. «wydzielona, reprezentacyjna część sali widowiskowej w formie niewielkiego balkonu lub wnęki z balustradą, przeznaczona dla kilku osób» Loża teatralna, cyrkowa. Loża rządowa. ∆ Loża honorowa «loża przeznaczona dla …   Słownik języka polskiego

• odegrać — dk I, odegraćam, odegraćasz, odegraćają, odegraćaj, odegraćał, odegraćany odgrywać ndk I, odegraćam, odegraćasz, odegraćają, odegraćaj, odegraćał, odegraćany 1. «wykonać utwór muzyczny na instrumencie lub na instrumentach; zagrać coś» Orkiestra… …   Słownik języka polskiego

• parateatralny — «o widowisku, przedstawieniu itp.: zbliżony charakterem do teatralnego» …   Słownik języka polskiego

• partner — m IV, DB. a, Ms. partnererze; lm M. partnererzy, DB. ów 1. «współuczestnik gry, zabawy, rozmowy itp.; towarzysz, wspólnik» Partner do rozmowy, do gry w tenisa, do tańca. Równorzędny partner w spółce handlowej. ∆ Partner życiowy «współmałżonek» 2 …   Słownik języka polskiego

• podejrzany — 1. «taki, na którego padło podejrzenie, posądzony o coś» Ktoś jest podejrzany o kradzież, o zabójstwo. 2. «budzący wątpliwości, podejrzenia; niepewny, wątpliwy» Podejrzany człowiek. Podejrzany hałas, szmer. Podejrzane towarzystwo. Podejrzane… …   Słownik języka polskiego

• produkować — ndk IV, produkowaćkuję, produkowaćkujesz, produkowaćkuj, produkowaćował, produkowaćowany 1. «brać udział w produkcji; zajmować się produkcją czegoś, wytwarzać, wyrabiać coś» Produkować maszyny, samochody, meble, tkaniny, sztuczne włókna, obuwie.… …   Słownik języka polskiego

• pustoszeć — ndk III, pustoszećeje, pustoszećszał «stawać się pustym, wyludnionym; wyludniać się, opróżniać się» Pustoszeją ulice. Po przedstawieniu teatr powoli pustoszał …   Słownik języka polskiego